Μελισσάνθη

(Αθήνα, 1907 – 1990). Ποιήτρια και μεταφράστρια. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη. Σπούδασε ξένες φιλολογίες (γαλλική και γερμανική) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε επίσης με τις καλές τέχνες. Εργάστηκε ως καθηγήτρια της μέσης εκπαίδευσης, ως δημοσιογράφος σε διάφορα έντυπα και ως μεταφράστρια του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1945-55). Πρωτοεμφανίστηκε στον χώρο των γραμμάτων με την ποιητική συλλογή Φωνές εντόμου (1930), σηματοδοτώντας την απαρχή μιας συγγραφικής δραστηριότητας που διήρκεσε μέχρι τη δεκαετία του 1980. Το ποιητικό της έργο χαρακτηριζόταν από υπαρξιακές και μεταφυσικές ανησυχίες, αποτελώντας μία ανανεωτική πηγή έκφρασης της εποχής της. Μετέφρασε στα ελληνικά έργα σημαντικών ποιητών (Ντίκινσον, Έλιοτ, Μπρεχτ κ.ά.), ενώ έγραψε επίσης δοκίμια και ένα παιδικό θεατρικό έργο (Ο μικρός αδελφός, 1960). Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1936) και απέσπασε δύο Κρατικά Βραβεία Ποίησης (Β’ βραβείο το 1965 και Α’ βραβείο το 1976). Έργα της: Φλεγόμενη βάτος (1935), Λυρική εξομολόγηση (1945), Η εποχή του ύπνου και της αγρύπνιας (1950), Το φράγμα της σιωπής (1965), Τα νέα ποιήματα (1982) κ.ά.